طراحی مجتمع آموزشی با رویکرد هویت معماری ایرانی بر اساس نیازهای امروز

ساختمان هایی که امروزه در سطح شهرها معرف معماری معاصر ایران به شمار می روند، اغلب فاقد مبانی نظری و هویت اصیل معماری این سرزمین هستند. جهت دستیابی به شهر و بناهایی با هویت، فضاهای آموزشی از طریق آموزش افراد جامعه و فضای کالبدی خود، نقشی اساسی ایفا می کنند. تحقیقات این پایان نامه بر مبنای روش کتابخانه ای، بهره گیری از مشاوره افراد متخصص در ساخت و ساز مدارس و مصاحبه با کاربران تنظیم گردیده است. این پژوهش سعی دارد به راهکارهایی جهت طراحی مجتمع آموزشی با رویکرد هویت معماری ایران و توجه به نیازها و کمبود های فضاهای آموزشی، دست یابد. رساله حاضر در هشت فصل تنظیم گردیده است: ابتدا در فصل اول هویت و جایگاه آن در معماری بررسی گردیده است. سپس در فصل دوم پس از ارائه تاریخچه ای کوتاه از معماری معاصر ایران و بررسی بحران آن، با برشمردن اصول هویت ساز معماری ایران و بهره گیری از مطالب فصل گذشته، راهکارهایی جهت طراحی بنا با رویکرد هویت معماری ایران پیشنهاد می گردد. فصل سوم به تاریخچه مدارس در ایران، جایگاه فضاهای آموزشی در ارتباط با هویت و نیازها و مشکلات آنها، اشاره دارد. شناخت استفاده کنندگان اصلی مجموعه و آشنایی با خصوصیات روحی و روانی آنها از الزامات طراحی است که در فصل چهارم به آن اشاره شده است. فصل های پنجم و ششم به ترتیب با بررسی نمونه های موردی و ارائه ضوابط و استانداردها ما را در طراحی یاری می کنند. فصل هفتم به شناخت بستر طراحی و تحلیل سایت می پردازد. فصل هشتم نتایج حاصل از مطالعات با ارائه ایده های شکل گیری طرح، روند طراحی و نقشه های معماری را در بردارد. واژگان کلیدی: هویت، هویت معماری، معماری ایران، مجتمع آموزشی.